To normalne, że dzieci rodzą się z dalekowzrocznością, a w miarę dorastania dalekowzroczność powinna się zmniejszać, aż do osiągnięcia dorosłości bez śladu dalekowzroczności. Są jednak przypadki, w których dalekowzroczność nie znika i pozostaje problemem na całe życie.
Co to jest dalekowzroczność i jak ją oceniać u dzieci?
Dalekowzroczność jest jedną z wielu wad wzroku, w dzieciństwie objawia się jako wada refrakcji, obraz jest ogniskowany za siatkówką i sprawia, że widzenie jest zamazane lub nieostre. Przyczyna dalekowzroczności może zależeć od rogówki soczewki krystalicznej lub przednio-tylnej długości gałki ocznej dziecka.
Hipermetropia powoduje, że dana osoba ma lepszą dalekowzroczność niż krótkowzroczność, tzn. lepiej widzi przedmioty odległe niż bliskie. Większość dzieci rodzi się dalekowzroczna, ale wraz z rozwojem oka i wiekiem dziecka dalekowzroczność maleje, a w wieku 10 lat większość dzieci staje się akcydentalna.
Rodzice powinni zabierać dzieci na badania przesiewowe pod kątem problemów ze wzrokiem, przeprowadzane przez pediatrę, okulistę lub innego wykwalifikowanego specjalistę, który może wykryć wszelkie nieprawidłowości w funkcjonowaniu oczu, a dzieci w wieku szkolnym powinny być badane co dwa lata.
Dlaczego dalekowzroczność występuje u dzieci?
Normalne oko ma idealnie gładką krzywiznę; krzywizna ta załamuje lub ugina wpadające światło i tworzy ostry obraz na siatkówce, znajdującej się w tylnej części oka. Jeśli rogówka nie ma tej idealnej krzywizny, wpadające światło nie jest załamywane prawidłowo i powoduje ogniskowanie rozmazanego obrazu.
Podobne porady ze świata zdrowia i medycyny wrzucamy też na stronę www.racjonalny.pl.
Ile jest rodzajów dalekowzroczności?
Nadwzroczność prosta.
Jest najczęstsza, stanowi kontynuację nadwzroczności niemowlęcej i wynika z faktu, że oko nie urosło wystarczająco, tzn. oś przednio-tylna gałki ocznej jest mniejsza.
Hipermetropia złożona i mieszana.
Hipermetropia złożona polega na skróceniu ciała szklistego i spłaszczeniu rogówki. O dalekowzroczności mieszanej mówimy, gdy rogówka jest płaska, a ciało szkliste dłuższe, lub gdy rogówka jest bardziej zakrzywiona, a ciało szkliste krótsze.
Leczenie w celu skorygowania dalekowzroczności u dzieci?
Aby zapobiec problemowi dalekowzroczności i jego skutkom, ważne jest, aby dzieci przechodziły pierwsze badania okulistyczne przed rozpoczęciem nauki w szkole, w wieku 3 lat, a jeśli w rodzinie występowały wady wzroku, badania powinny być przeprowadzane przed ukończeniem 3 roku życia. Specjalista lub lekarz posiadający odpowiednie kompetencje powie, jakie leczenie będzie stosowane u dziecka:
Okulary na receptę.
Jest to najczęściej stosowana metoda leczenia. Okulary korekcyjne pomagają w ustawieniu ostrości wzroku i nie wymagają dodatkowego wysiłku, co daje dziecku poczucie ulgi. Okulary powinny być noszone zawsze, gdy dziecko przez pewien czas patrzy z bliska, np. gdy jest w szkole, odrabia lekcje, a dla osiągnięcia największych korzyści powinny być noszone przez cały czas. Okulary korekcyjne są najczęściej stosowanym sposobem leczenia dalekowzroczności.
Soczewki kontaktowe.
Zaletą soczewek kontaktowych jest to, że dają dziecku swobodę w życiu codziennym, np. gdy chce ono uprawiać sport. Soczewki kontaktowe zawsze towarzyszą oku w jego ruchach, co zapewnia szersze i bardziej naturalne pole widzenia. W zależności od wieku dziecka lekarz zaleci najlepsze leczenie.
Terapia widzenia.
Terapie powinny być jak najbardziej skuteczne i precyzyjne, jeśli są przeprowadzane, oko może być ćwiczone, a dolegliwości spowodowane dalekowzrocznością, takie jak bóle głowy, zmęczenie oczu, łzawienie i inne, mogą zostać wyeliminowane.